Eten bij Dill
Eten in luxe restaurants is al een genot op zich, maar de ervaring delen met dierbaren maakt het nog specialer.
Ter ere van het 30-jarig huwelijksjubileum van mijn ouders besloten we met het gezin naar IJsland te gaan. Als cadeau wilden we hen graag mee uit eten nemen.
Laat het maar aan mij over om het enige restaurant met een Michelinster te vinden in IJsland. De keuze viel op Dill!
Bij binnenkomst liepen we een wenteltrap op. Boven kwamen we midden in het restaurant uit, waar we hartelijk werden verwelkomd en naar onze tafel geleid.
De ambiance was knus, donker maar gezellig door brandende kaarsen. Aan de andere kant was een grote raampartij die veel licht binnenliet.
Kennismaking met IJslandse smaken
De menukaart bood een 12 gangen tasting menu, waarbij we besloten om voor het non-alcoholische pairing te gaan, bestaande uit huisgemaakte kombucha.
De enthousiaste bediening vertelde ons dat de gerechten vanuit lokale ingrediënten komen en dat alles wordt hergebruikt. Een no-waste concept dus. Dit werd meteen duidelijk bij de amuses, waarbij zelfs de schillen van uien als decoratie werden gebruikt.
Te Land, Ter Zee en in de lucht
De IJslandse keuken staat niet per se bekend om zijn culinaire verfijning (denk: gefermenteerde haai en lam, véél lam). Toch wisten de gerechten ons te prikkelen en werd er zeer creatief gebruik gemaakt van alles wat IJsland te bieden heeft.
De tweede gang was meteen mijn onverwachte favoriet. Het bestond uit wulk, wat een soort zeeslak is. Dit was een explosie van umami in mijn mond. Hierbij werd een sprankelende, bloemige kombucha geserveerd. Het broodje met paddenstoelen boter was iets meer standaard, maar smaakte desalniettemin ontzettend lekker.
Daarna gingen we weer terug van het land naar de zee, met zeekraal en kuit. De nieuwe kombucha, gemaakt van rabarber, werd al iets zwaarder.
Een onverwachte crunch
Daarna het visgerecht: stukken van de kabeljauw op verschillende manieren bereid. De kabeljauwtong van de gril was een grote favoriet van de rest.
Helaas had ik een onverwachte crunch in mijn gerecht: een heel klein stukje glas. De ober had meteen door dat er iets mis was, en snelde naar ons toe. Zichtbaar geschrokken pakte hij het meteen op met de keuken. Toen hij terugkeerde, kreeg ik een glas champagne. Nou zal ik nooit een glas champagne afslaan, maar ik vond het wel een ietwat vreemde compensatie. Mijn tafelgenoten hoopten ook dat ze iets tegen zouden komen in hun eten, want de champagne smaakte ontzettend goed.
Verassend dessert
Door naar de vleesgerechten met varkenswang en de lekkerste pork belly die ik ooit heb gegeten. Hierbij werd een zware, rokerige kombucha geserveerd.
Het dessert was de meest verrassende gang. Kijkend naar de ingrediënten als dille, blauwe aardappel en zure room, hadden we iets hartigs verwacht. Niets was minder waar. Een zachte, zoete smaaksensatie met een frissere kombucha.
Wat opviel was dat na het dessert de rekening meteen op tafel kwam. Er werd niet gevraagd of we nog koffie of thee wilden. Wellicht is dit een heel Europees gegeven, maar ik had het wel lekker gevonden.
Bij het naar buiten lopen kocht mijn zus nog een mooi souvenir: een geurkaars met overgebleven wax van de kaarsen van het restaurant, in een keramieken kop die daarna ook als beker gebruikt zou kunnen worden. Een prachtig aandenken aan een onvergetelijke avond.
Dit is één van de betere Michelinster ervaringen die ik heb mogen genieten. Een groot deel zal te maken hebben met het kunnen delen met geliefden. Maar ook de passie en de creativiteit die de mensen van Dill voor hun IJslandse gerechten hebben is in alles merkbaar.
Als je naar IJsland gaat zou ik een diner hier zeker aanraden!